TERAZ JUŻ WIEM-GDZIE TY TAM MÓJ RAJ-KOCHAM CIĘ

Byliśmy razem przez tyle lat,
Tyle radości i marzeń smutnych co dnia.
A teraz to wszystko nieuchwytne jak wiatr,
Odległe i smutne tak.

Ciebie już nie ma koło mnie,
Zostały mi tylko wspomnienia tych dni,
Które razem upływały nam,
Na rozmowach i spacerach.

Teraz sama siedzę pośród ścian,
Tęsknię za Tobą.
Cały czas czuję Twoje ciepło
I myślę wciąż jak ja kocham Cię

Widzę anioła…

Czy ja umarłem?

Zbliża się do mnie…

Czy jeszcze żyję?

Jest coraz bliżej…

Tak me serce wciąż bije

Czuję niepokój…

Czy przyszedł mój czas?

Czarne skrzydła…

Do ucieczki się rzucam

Czarna szata…

Biegnę jak najprędzej

I włosy też czarne…

On wciąż się zbliża Długie i proste…

Potykam się i w mrok wpadam

Falują spokojnie…

On wciąż się zbliżą

Widzę jego twarz…

Przeklinam me ciało

To nie jest anioł lecz anielica…

Męczy się ono Lecz co z tego???

Odmawia posłuszeństwa Nie ma ucieczki…

Staję już nie będę uciekał Ona się zbliża…

Nie lękam się czekam na śmierć

A ona nie nadchodzi

Wyciąga do mnie dłoń…

Nie wiem co czynić Waham się Niepewnie rękę podaję

A Ona rozpościera skrzydła Lecimy w górę Mijamy mrok Lecimy dalej 

Nie wiem do kąd zmierzam Nie wiem co niesie przyszłość

Lecz Jej nie puszczę

Ufam Jej Także „nie wiem” czemu.... Czarnemu Aniołowi…

WIERSZ MOJEGO SKARBA

Zaspane chwile.

Spadł pierwszy śnieg.

Na nasze wyznanie.

Na śmierci dotyk.

Smutny śpiew...

Ostatni raz czuję, że jesteś blisko mnie Romeo

Zasypiam w ciemności..

Udaję, że śnię..

Zamykam się w sobie ostatni raz...

Wiosna u schyłku umiera gdzieś...

Moje serce zmarło pierwsze...

gdzieś pomiędzy gorzką kawą a moja sukienką...

Słońce dławi mnie..

czuję się martwa..

umieram z tęsknoty do Ciebie..

Zaczynam iść, podążać za mrokiem..

Matko Ciemności!

Nie wiem gdzie jestem!

Gdzie jest On!

Wejdę na drzewo i zacznę modlić się Długo..

Tak długo, aż zasnę..

Tu przez chwilę..

Na zawsze z moim Romeo